स्पर्धा विशेषांक

तो कुणी रेखिले आभाळावर रंगबिरंगी चित्र मनोहर कुणी ओतले मुग्ध कळ्यांवर फुल-वेलींवर सुगंध अत्तर   खोल तळाशी निळ्या सागरी कुणी

घर घर मातीच्या भिंतींचे, घर कौलारू छताचे, वर डौलदार माडी, घर दगडी जोताचे.   स्वैंपाकघर, माझघर, देवघर देवाजीला, ओटी पै-पाहुण्यांची, झुला झुले पडवीला.   घरा मागे एक गोठा, झाडे माडे परसात, गोड पाण्याची विहिर, चाले रहाट मजेत.   माझ्या घराच्या या भिंती, अशा रुंदावत जाती, आजुबाजुच्या घराना, देती किती नाती गोती.   काळ कसा किती गेला, बालपण ही सरले, माझे धकलेले घर, माती मोलाचे उरले.   झाली जमीन सोन्याची, भाव गगनाला गेला, मन कावरे बावरे, सौदा घराचा मी केला. घर पाडले मोडले, मागे राहिले ना काही, बंद पापणीला माझ्या, आसवांचा भार होइ.

‘मागणं’       “एकच मागणं देवा आता तुझ्यापाशी   देऊ नकोबुद्धी मला सतत मागायची अशी   ‘प्रयत्नांती परमेश्वर’ म्हणतो आम्ही मारे  

पहाट पहाटवेळी आकाशाच्या पटलावरती पूर्व दिशेला  उषा जागली उधळत मोती रवीकिरणांना  लेउन सजली सारी सृष्टी क्षितिजावरती दवबिंदूंची  पानोपानी मोहक वृष्टी …..१ उंच  कड्यांवर  फुलाफुलांवर  रस

शिंतोडे.. साध्या शितोंड्याची विविध रुपे  रंगविण्याचा प्रयत्न  केला आहे   शिंतोडे.. होते पहात बागेत मनोहर पुष्करणी अंगी पडता तुषार जाग्या  झाल्या

मनातल्या कवितेचे पान रचनाबंध — १-ल्या ओळीत -दोन शब्द                  २-या ओळीत –

ती एक भाषा चेहर्याविना नजरेतून थेट पोहचते ‘ती’ भाषा… शब्दाविना स्पर्शातून क्षणी रोमांची ‘ती’ भाषा… दृष्यमान नसता आठवातून काळापल्याडची ‘ती’